* * *

Դուք ինձ թողեք իմ ցեխերն ու կեղտերը,

Դուք ինձ թողեք իմ մեղքե՜րն էլ,

Դուք ի՜նձ թողեք թերություններն իմ սիրելի,

Գրո՛ղը տանի, ձեր կատարելությունը ձե՛զ լինի,

Մարդը մա՜րդ է, երբ ապրո՛ւմ է, սխալվո՛ւմ է,

Քանզի կյանքը լի է քաղցր ու դաժա՛ն,

Բարի ու չա՛ր սխալներով:

Էությունը մարդու լի է սխալներով,

Մարդու կյանքը լի է պատե՜հ

Ու անպատեհ սխալներով ու մեղքերով,

Արդյոք ո՞ւմ է պետք անսխալ, իդեալական կյանք՝

Փաթաթված պարանոցին մեր մարդկային,

Արդյոք ո՜ւմ է պետք այն կյանքը,

Երբ մարդ չունի և ընտրելու իրավո՛ւնք:

Սխալվելո՛ւ, ճի՛շտ գործելու, թացը չորից տարբերելու

Ու սիրելո՜ւ, չսիրելո՛ւ, այս աշխարհը կործանելու,

Նրա տեղում մի նո՛ր աշխարհ՝ ի՜ր աշխարհը

Կառուցելու իրավունք:           

Թողե՛ք դուք ինձ իմ մեղքերն ու կեղտերը,

Թողե՛ք դուք ինձ մեքենայի նման կեղտոտ,

Թողե՛ք դուք ինձ ինչպես որ կամ,

Իմ մեղքերին ու կեղտերին, սխալներին ձեռք չտա՛ք:

Իմ մեղքերն ու կեղտերը, իմ սխալներն անկրկնելի՜

Թանկ են ձեզնի՛ց, իդեալական ձեր մտքերից ավելի՜,

Թողեք դուք ինձ իմ վերքերը՜ սիրելի,

Իմ վերքերը սիրող սրտի անտանելի՛,

Ապրում է նա՜, ապրում-սիրո՜ւմ ու տանջվում,

Հաճախ սխալներով է լեցուն լինում,

Բայց ապրում է, անվե՜րջ սիրում:

Ուրեմն թողեք և սերս ինձ սխալներով գուցե և լի,

Քանզի մա՛րդ եմ, ապրում եմ ես ավելի՜,

Քան իդելական մի էություն անդրդվելի,

Թողեք կյանքս ապրեմ այնպես ինչպես ի՛նձ է հաճելի,

Թողեք կյանքս սխալներով ապրեմ լի՛:

* * *

 Աստծուց ոչինչ ես չե՛մ խնդրում,

Միայն քեզնից սե՜ր եմ ուզում,

Կյանքիս համար իմա՜ստ փնտրում,

Մութ օրերիս լո՛ւյս աղերսում

Ու խավարում ես խարխափում,

Սրտիդ ճամփան եմ որոնում:

Քեզ եմ հիմա միա՜յն սիրում,

Անմնացորդ քե՜զ նվիրվում

Ու կյանքովս պարտավորվում,

Սիրող սրտով քե՛զ եմ երդվում.

<< Քանի կամ դեռ կողքիդ լինում,

Քեզնով ապրո՛ւմ, քեզնով շնչո՛ւմ,

Ամեն շունչս շնչի՜դ խառնում,

Սրտիդ զարկով երջանկանո՛ւմ,

Երջանկության իմ սափորում՝

Սիրո հնձան իմ մե՜ծ սրտում

Պահված գինին սիրո՜վ ըմպում,

Քեզնով արբած սե՜ր բղավում,

Կյա՛նքս, սի՛րտս, միտքս ու հոգի՜ս

Հավետ քեզ եմ ես ընծայում:

Ու քո քայլին ես համաքա՜յլ,

Իսկ երբեմն լո՜ւռ, համրաքա՜յլ,

Կյանքի նեղլիկ կածաններով

Նաև քայլե՜լ եմ խոստանում:

Ինչպես մթին գիշերներում,

Նաև ամեն քո մի օրում

Արևից վառ լո՛ւյս պարգևում,

Պայծառ օրվադ լո՜ւյսը լինում,

Թխպոտ օրվադ մշո՛ւշ դառնում,

Անդավաճան քեզ հետևում,

Քո գերին եմ հավետ մնում:

Այս աշխարհի մի անկյունում,

Լինենք շքեղ մի պալատում,

Կամ էլ խղճուկ մի հյուղակում,

Իմ տիրուհուն հար խոնարհում,

Սիրո խոստում ու նվիրում:

Ապագայիդ լույսն եմ դառնում

Ու քո առաջ ծնրադրում՝

Հավետ սեր եմ քեզնից հայցում:

Սիրելիս

Ամեն մի խոսքս քեզնո՛վ է բուրում,
Ամեն մասնիկը հոգուս ներդնո՜ւմ,
Սրտիս բաբախը սիրո՛վ նվիրում, 
Գիշերներն անքուն նկարիդ առաջ 
Անվերջ լուսացնում, միալար շնչո՜ւմ
Իմ անուշ փերու գո՜վքն եմ ես երգում:
Մետաքս վարսերիդ, լանջերիդ իջած,
Կենարար բույրն է ինձ միշտ հմայում,
Սիրտս թո՛ւնդ անում, քեզնով է լցնում,
Ու դեպ գրիչն է ինձ առաջնորդում...
Իսկ քո աչքերը՝ մութ գիշերները,
Որքա՜ն գաղտնիք են նրանք պարուրում,
Որքան երազանք ու որքան նազա՜նք,
Որքան թռիչք են ամփոփում նրա՜նք,
Սիրտս գրավում, գերի՜դ են դարձնում:
Քո մի հայացքը, թեկուզ խեթ նետված,
Ինձ խե՜նթ է դարձնում՝ ստիպում թռչոկտե՜լ,
Մանկան պես խնդա՜լ ու գիրկդ ընկնել,
Հեկեկալ անվերջ ու քեզ պահանջե՛լ, 
Անկանոն պարել ու քեզ նվիրել,
Ի՛նձ էլ, իմ պա՛րն էլ, թեև պար չէ այդ,
Այլ կարծես լինի հեթանոսական
Մոռացված մի ծես, սիրո վա՜ռ հանդես:
Իսկ քո շուրթե՞րը, հապա շուրթե՜րդ,
Անմահության գաղտնիքն են պահում
Իրենց ետևում, սիրտս կեղեքում,
Ստիպում խենթանա՜լ կրկին ու կրկին,
Նորեն գերելով մի մեղմ ժպիտով,
Կարծես հեգնելով, փոքր ինչ ծաղրելով...
Ու ես չգիտեմ, հաստա՛տ, չգիտե՛մ,
Էլ ի՜նչ բառերով ու նոր տողերով,
Էլ ի՜նչ խոսքերով ու նոր երգերով
Փա՜ռքդ պսակեմ, գեղեցիկ տեսքդ
Անհագ ես երգեմ՝ սերենադ ձոնեմ
Քեզ իմ տիրուհի, սրտի՛ս թագուհի:

ԵՍ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ

Քեզ ի՞նչ ասեմ, ի՞նչպես ասեմ...

Ի՞նչպես պատմեմ սրտիս տիրած,

Մանանայի նման երկնից իջա՛ծ

Աստվածային լույսով օծվա՛ծ

Սիրտս ճեղքած սիրո՜ մասին,

Անվերջ հույս է նա առկայծո՛ւմ,

Բայց առավել լո՛ւյս ճառագում,

Անվերջ հավատ է նա սփռում

Ու առավե՜լ նա քեզ սպասում:

Նեղացած էր սիրտս մի պահ...

Բայց առավել հիվանդացա՛ծ,

Գիշերուզօր նա սպասում էր,

Ու առավել քե՛զ էր տենչում,

Ու քեզ կանչում սիրո ձայնո՜վ,

Սրտիս ձայնով սրտի՜դ կանչում,

Իր վիճակն է ի ցույց դնո՛ւմ:

Կարծես լինի նա աճուրդո՛ւմ,

Իսկ գնորդը մե՛կն է միայն,

Ու գնորդի տված գինն էլ,

Մե՛կն է, անշուշտ:

Սե՜ր է կոչվում գինն այդ անչափ,

Որ տրվում է անմնացորդ,

Սիրո դիմաց՝ սեր է տրվում,

Սրտի դիմաց՝ սիրտ է բացվում,

Լույսի դիմաց՝ լույս է ծագում,

Հոգիներ են իրար գրկում:

Իրար գրկում սե՜ր վայելում,  

Իրար փարվում մութ գիշերում,

Ու չեն ուզում նո՜ր բաժանում,

Նրանք մեկ են ընդմիշտ դառնո՛ւմ,

Երկուսը մեկ Մե՛նք են դառնում,

Սարե՜ր շրջում, երկինք ելնո՛ւմ,

Օլիմպոսո՜ւմ իրենց բազմում,

Աստվածներ են նրանք դառնում,

Իրենց պատառ երկրին տիրում,

Մարդկանց գերում ու շղթայո՛ւմ,

Սիրո անհո՜ւշ զնդանում են

Հավերժ պահում:

Անհուշ սիրո այդ զնդանում

Սե՜ր են ապրում, սե՜ր վայելում,

Սիրուն անվերջ գերի՜ մնում,

Քանի կան դեռ չե՛ն տրտնջում

Ու միմյանցից չե՛ն բաժանվում

Ու չեն հոգնո՜ւմ, քանզի սերն է

Միավորում ի մի բերում,

Կյանք պարգևում, քանզի սե՜րն է

Հարատևո՛ւմ, հավե՜րժ տևում,

Անմահության դո՛ւռն է բացում

Մեր սրտերի ու մեր կյանքի

Հորձանուտո՛ւմ: 

Անցնում են օրերը...

Անցնում են օրերը, թռչո՜ւմ են ժամերը,

Արդյո՞ք անցնում է իմ կյանքը թեթև,

Արդյո՞ք ապրում եմ ես կյանքս անհոգ,

Արդյո՞ք այդպես է, երբ ծանրացել է

Ամեն մի պահը, ամեն վայրկյանը,

Դարձնելով կյանքս մի հավերժություն,

Սպասումով լեցուն մի անվերջություն:

Սպասում եմ անվերջ, սպասում անտրտո՛ւնջ,

Երկար սպասումից շունչս կտրվո՜ւմ,

Սպառվում է մի պա՜հ, սիրտս կանգնո՛ւմ է,

Բայց հաջորդ պահից բաբախում ուժգի՜ն,

Հոգի՛ս է թրթռում աղոտ լույսի պես,

Ու սիրտս հալվում բարակ մոմի պե՛ս,

Ամեն մի օրս անցնում առանց քե՜զ,

Միևնույն պահին ամե՜ն ակնթարթ,

Ամեն մի վայրկյան ապրում եմ քեզնով:

Լցված է սիրտս քո անուշ սիրով,

Քո բույրն են բուրում ծաղկունքը բոլոր...

Բայց նամակներս, ա՜խ նամակներս,

Անպատասխան են քո կողմից մնում,

Ինչո՞ւ ես տանջում, ինչո՞ւ ես սիրտս

Անվերջ դու մաշում:

Իմ ջահել կյանքը, իմ սիրող սիրտը

Մատաղ եմ արել ոտքերիդ առաջ

Իմ աստվածուհի, իմ չքնաղ փերի,

Ինչպես մի գառնուկ զոհասեղանիդ,

Ու աղոթում եմ իմ սիրո համար,

Անսահման հույսի, անշեջ կրակի,

Իմ սիրո բոցի գոյության համար:

Ու թող որ մի օր նա քեզ էլ այրի,

Ու թող որ դու էլ միայն այն զգաս

Ինչ որ զգում է իմ սիրտը սիրող,

Ու նամակներս սիրով քեզ գրված

Վախճան թող գտնեն շուրթերիդ վրա:

* * *

Կյանքում լա՛վ է սիրված լինել,

Կյանքը ապրել ու վայելել,

Սիրուն հավետ գերի՛ լինել,

Ու մեռնելիս չվարանե՛լ,

Կյանքդ սիրո՜վ նրան շնորհել,

Սիրտդ վերցնել նրան բաշխե՛լ,

Ու աչերում նրա ապրե՛լ,

Ու շուրթերի՜ն նրա հնչել,

Այդպես ապրել ու չմեռնե՛լ,

Կամ թե ծառան սիրո լինել:

Ես ուզում եմ քեզնո՛վ ապրել,

Քեզնով շնչե՜լ, արտաշնչե՜լ,

Քեզնով թռչե՜լ ու սավառնել,

Երկնի մովում, կապո՜ւյտ ծովում:

Ու թե ընկնել՝ միայն քեզնո՛վ,

Ու թե ելնել՝ էլի՛ քեզնով,

Եվ մոխրանա՜լ քո անունով,

Քո անունով նորե՛ն հառնել:

Քո անունով գրել – երգե՜լ,

Քո անունով տաճա՛ր կերտել,

Քո անունով երկրպագե՜լ,

Երկնել երկի՜նք նաև երկիր,

Ու քեզ համար ներբող երգել

Քո տաճարում ինչպես մի քուրմ,

Ու քեզ ընծա կյա՛նքս անել,

Անունդ տա՜լ ու երազել,

Քո աչերի գիշերներում անհետ կորչել...

* * *

Վերից ես նայո՜ւմ, դու վա՛ր ես նայում,

Կարոտ աչքերիս նայել չե՜ս ուզում,

Սիրտս տարել ես, գերի՛ ես պահում

Վիրավոր գազանի պես, ոսկե վանդակում:

Սիրտս այրվո՜ւմ է, շունչս է սպառվում,

Սիրտս այրվում է՜ մի մեծ քուրայում,

Անվե՛րջ, անդադա՛ր նա հուր է տենչում,

Քո՛ հուրն է տենչում, սիրո բուխարում

Այրվել է ուզո՜ւմ:

Սիրտս պայթո՜ւմ է... նա քեզ է սպասում,

Իր կույր աչքերով նա քեզ է փնտրում,

Նա քեզ է փնտրո՜ւմ, անվերջ անդադրում:

Եթե չես ուզում կամ չես հավատում,

Վերցրու դու սիրտս, այրիր բուխարում

Ինչպես մի նամակ, չբացված ծրար՝

Առանց բացելու, առանց կարդալու,

Ու չես իմանա գաղտնիքը սրտիս,

Եվ չես իմանա թե ի՜նչ էր գրված,

Դու չես իմանա փափագը սրտիս,

Այդքան խնամքով քեզ համար պահած

Ու քեզ ընծայված:

Հալվում են օրե՛րս, անցնո՛ւմ են գնում,

Սիրտս էլ հետն է այրվո՜ւմ ու գնում:

Նա քեզ չի՛ մնա, քանզի չես ուզում նայել

Անդունդին պռնկեպռունկ արդեն իսկ լցված,

Իսկ ինձ կմնա թերևս խո՜ր վերք,

Իսկ ինձ կմնան անարև օրեր:

Թե անցնեն օրեր, անթիվ ամիսներ,

Տարինե՜ր, դարե՜ր՝ նա չի սպիանա,

Սիրտս չի լինի, սակայն կլինի

Միայն մի խո՜ր վերք ու խավար օրեր:

Բայց ես չե՜մ ուզում, ես քե՛զ եմ ուզում,

Ժպի՛տդ, աչքե՛րդ, տե՜սքդ եմ ուզում

Ամեն օր տեսնել՝ անվե՛րջ, անդադրո՛ւմ,

Քանզի կյանք չկա՛, քանզի խինդ չկա՜,

Ապրել-ստեղծելու ցանկություն չկա՛,

Ու մա՜րդն էլ չկա, ու ես էլ չկա՛մ:

Բայց ես ուզո՜ւմ եմ, ես պահանջո՛ւմ եմ,

Կյա՛նք եմ պահանջում, արևոտ օրեր,

Քանզի արյունն է իմ անոթներում

Անվերջ բոցկլտում, անունդ տալուց

Անվերջ արբեցնում կարմիր գինու պես,

Ու ինձ մնում է հուսա՛լ, հավատա՛լ,

Ու քեզ փափագել հակառակ կամքին

Անգամ մարդկության հսկա զանգվածին,

Անգամ աստղերի անթիվ հանրության,

Քանզի իմ աստղը քեզ մոտ է բերում,

Քանզի իմ աստղը անունդ է կրում: